به گزارش نماینده در خاطرات ۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۰ آیت الله هاشمی رفسنجانی می خوانیم : آقایان رضائی و محمدزاده آمدند و درباره تصمیمات اخیر دولت و شورای قضائی‌در خصوص برخورد با گروه‌های ضدانقلاب بحثی داشتند. سپاه معتقد است که نباید به آنهامشروعیت سیاسی بدهیم و با توجه به وجود جنگ و کارشکنی‌ها، با آنها برخورد قاطع بشود وسرکوب شوند. حرکت وزارت کشور را ضعیف می‌دانند. آنها را قانع کردم که اول باید اتمام‌حجت شود و راه فعالیت آزاد و سیاسی باز باشد و اگر آنها نخواستند به قانون احترام بگذارند وطغیان کردند ـ که ظاهرا قانون ما را نخواهند پذیرفت ـ در این صورت خشونت جایز می‌شود وبهانه‌ها و مظلوم‌نمائیها را از دستشان می‌گیریم و مردم می‌فهمند که آنها توطئه‌گرند؛ ولی مشکل‌عمده رابطه رئیس جمهور با آنها است.
سوال اساسی این جا است که با توجه به خاطره آیت الله هاشمی رفسنجانی آیا نظام اسلامی در سال ۸۸ غیز از مسیری که وی به آن اعتقاد و التزام داشت طی کرد؟
در سال ۸۸ نظام اسلامی به سران فتنه این اجازه را داد که بر طبق قانون اساسی در انتخابات شرکت کنند ، آنان با قبول این قانون و نظارت شورای نگهبان در انتخابات حاضر شده و بعد از شکست در انتخابات بنای فتنه گری را گذاشته و به قانون تمکین نکردند .
درخواست ابطال انتخابات ، اردوکشی های خیابانی ، بیانیه هایی که در آن از مردم برای قیام علیه جمهوری اسلامی دعوت شده بود و همه و همه نشان از آن داشت که این افراد بنای تمکین به قانون را نداشته و ندارند ...
حال چگونه است که برخورد قانونی و قاطع جمهوری اسلامی با فتنه گران عرصه را چنان بر هاشمی تنگ می کند که در نمازجمعه ۲۶ تیر ۸۸ ضمن حمایت از این فتنه گران بر اقدامات غیرقانونی آنان صحه می گذارد !
